Miyosen’de Çayırlar Dönemi
Pek çok türün yok olmasına sebep olan iklim değişiklikleri Miyosen Dönemi’nde 20 milyon yıl boyunca sürdü. Sıcaklığın düşmesi ve nemin azalması bitki örtüsünü değiştirdi. Otlar hızla çoğaldı, büyük çayırlar ormanlara dönüştü. Bu yeni çevrede, birçok otçulun temel besini olan buğdaysılar ortaya çıktı. Atların ataları, silis içerdiğinden daha sert olan bu yeni otlan koparabilmek için azı dişlerinin değiştiğine şahit oldular. Bu sırada, kıtalar hareketlerini sürdürdüler ve Afrika’nın Avrasya ile birleşmesi fillerin atalarına bütün Kuzey Yanmküre’ye başarıyla yayılma imkânı verirken, Avrasya memelileri de (gergedan, tavşan) Afrika’ya yerleştiler. Pliosen Dönemi’nin faunası (M.Ö. 6 ile 2 milyonuncu yıllar) büyük bir altüst oluş yaşamadı; gelişmesini sürdürdü. Bu dönemin başmda, günümüzün gruplarının hemen hepsi oturmuştu.
Afrika Artık Yalnız Değil
Tetis Denizi yüzünden (Akdeniz’in “atası”) uzun bir süre kuzeyden ayrı kalan Afrika’nın Avrasya ile bağlantısı Miyosen Dönemi’nde kuruldu. Memeliler, Ortadoğu ve o zamanlar kapalı olan Cebelitarık Boğazı’nı izleyerek bir kıtadan diğerine geçtiler.
Afrika’ya Doğru
Tavşan, gergedan, kedigiller (jaguar) ve köpekgiller (çakal) gibi bazı memeliler Afrika’ya yerleştiler.
Avrasya’ya Doğru
Anthropoidae (insansılar) alt takımından maymunlar, cadımakilerin kuzenleri, hyracoidae takımı (damanlar) Afrika’dan başlayarak Avrasya’ya yayıldılar, hatta ilkel filler Kuzey ve Güney Amerika’ya kadar bile gitti.
1800’e doğru bir Amerikalı, New York Eyaleti’nde işlettiği turbalıkta büyük mastodont kemikleri buldu. Zengin koleksiyoncu Charles Peale’e haber verildi ve Peale, fosilleri çıkarmaya girişti. Çamuru temizlemek için yaptığı çalışmaların yanı sıra, büyük bir çark ve su dolabından oluşan karmaşık bir makineyle suyu akaçlamak gerekti.